در مراسم رونمایی از کتاب «هنر چین از ۱۹۸۰» عنوان شد شناخت مردم ایران و چین از یکدیگر کم است و ما با زاویه دید غربی‌ها چین را می‌شناسیم.
به گزارش ایسنا بر اساس خبر رسیده، مراسم رونمایی از کتاب «هنر چین از ۱۹۸۰» با حضور رایزن فرهنگی چین در ایران، مدیرعامل انتشارات علمی و فرهنگی، رییس اتاق بازرگانی ایران و چین و پژوهشگران و استادان دانشگاه و به همت انتشارات علمی و فرهنگی در ساختمان اصلی این انتشارات برگزار شد.
فرهنگ بهترین گزینه برای نزدیکی ارتباطات جهانی است
نادره رضایی، مدیرعامل انتشارات علمی و فرهنگی با اشاره به تاریخچه و افتتاح موزه و مرکز اسناد این انتشارات، درباره آثار متناسب با حوزه چین در انتشارات علمی و فرهنگی، گفت: در این هفت دهه کارهای مختلفی متناسب با موضوع امروز در حوزه چین صورت گرفته، اما متأسفانه به دلیل ضعف‌های موجود در بخش‌های مختلف فرهنگی و عدم ارتباط‌گیری مناسب، به خوبی عرضه و شناسانده نشده است.
او درباره کتاب «هنر چین از ۱۹۸۰» گفت: این کتاب برگزیده‌ای از آثار هنرمندان معاصر چین است که اصل آن در مجموعه‌ای شش‌جلدی در سال ۲۰۱۵ در چین منتشر شده است. این کتاب مجموعه نمایشگاهی سیار از آثار هنرمندان چینی طی چهار دهه گذشته یعنی از زمان در پیش گرفتن سیاست‌های اصلاحات و درهای باز در ۱۹۸۰ در کشور چین است. مجموعه‌ای از آثار برگزیده هنرمندان معاصر چینی در این مجموعه از رهگذر بازنمایی مناظر طبیعی و زندگی روزمره اقوام و روستاییان و نیز با به تصویر کشیدن و تبیین هنری تجربه‌های تاریخی تلخ این ملت، ما را با جلوه‌های مختلف زندگی مردم این کشور آشنا می‌کند. ملت و کشوری غنی از نظر فرهنگ و شیوه‌های آفرینش هنری که با وجود روابط دیرینه اقتصادی و فرهنگی برای ما کمتر شناخته شده است.
مدیرعامل انتشارات علمی و فرهنگی ضمن تشکر از زهره هدایتی بیدهندی، مترجم این کتاب درباره لزوم گسترش حوزه فرهنگ در رابطه ایران و چین اظهار کرد: ما حداقل ۱۰ عنوان کتاب در حوزه چین داریم. در پنجاهمین سال روابط ایران و چین اگر حوزه فرهنگ به کمک حوزه اقتصاد بیاید، مسیر ما در جهت توسعه و تعامل اثربخش تسهیل خواهد شد. برای گذار از این وضعیت سخت کرونایی و ایجاد قرابت در میان ارتباطات جهانی، فرهنگ بهترین گزینه است. رونمایی از این کتاب را مناسبتی قرار دادیم که مخاطبان این مجموعه را بیشتر ببینند و ما هم بیشتر با فرهنگ کشور چین آشنا شویم.
از کیفیت «هنر چین از ۱۹۸۰» شگفت‌زده شدم
در ادامه نشست جوزی هاو، رایزن فرهنگی چین درباره کتاب «هنر چین ۱۹۸۰» بیان کرد: اولین‌بار که این کتاب را در دفتر خود دیدم از کیفیت خوب آن تعجب کردم. این کتاب، کتابی باارزش برای خوانندگان علاقه‌مند به حوزه چین است که در پنجاهمین سالگرد رابطه ایران با چین عرضه شده است.
جوزی هاو افزود: این دو جلد آثار برگزیده کتاب شش جلدی از فان دی آن است که در سال ۲۰۱۵ چاپ شده است. نمایشی از حوزه‌های مختلف هنر چین در زمینه آبرنگ، سفالگری، مجسمه‌سازی و دیوارنگاری‌ها که بسیارخوب انتخاب شده‌اند. در زمان گذشته مبادلات و تأثیرات متقابل نقاشی چین و ایران در مینیاتور و نقاشی باستانی مشهود است که کتاب‌هایی هم در این زمینه وجود داشته و دارد.
رایزن فرهنگی چین درباره تحولات هنر چین از سال ۱۹۸۰ به بعد، گفت: سال ۱۹۸۰ تا امروز برای چین فراموش‌نشدنی بوده است. چین از همان سال سیاست اصلاحات و درهای باز سیاسی را اجرا کرد. این سیاست‌ها مردم، اقتصاد و زندگی مردم را بسیار تغییر داد. همه این آثار بیانگر تغییرات عمیق اجتماعی و اقتصادی مردم و تغییر اندیشه و فلسفه در آثار هنری است.
او در پایان درباره حمایت ایرانی‌ها از چین در زمان شیوع ویروس کرونا نیز بیان کرد: یادمان نرفته که در آغاز شیوع ویروس کرونا مردم ایران چقدر صمیمانه از مردم چین حمایت کرده و طوماری چندهزار نفر را امضا کردند که الان در موزه ملی چین نگهداری میشود. خوشحایم که دو کشور در زمینه واکسن کرونا هم همکاری‌های لازم را دارند تا این ویروس را به زودی مهار کنند.
مردم ایران و چین همدیگر را از دوربین رسانه‌های غربی می‌شناسند
در ادامه نشست مجیدرضا حریری، رئیس اتاق مشترک بازرگانی چین و ایران در آغاز سخن درباره آسیب‌های عدم شناخت مردم دو کشور از هم اظهار کرد: یکی از بزرگ‌ترین‌آسیب‌ها در روابط ایران و چین که هنوز هم باقی است، این است که مردم چین و مردم ایران همدیگر را از لنز دوربین شبکه‌های ماهواره‌ای می‌شناسند. این مشکل از کوتاهی ما است که نمی‌توانستیم شرایط حال و پیشرفته کشور خود را به دنیا معرفی کنیم.
او با بیان این‌که علیه این دو کشور پروپاگانداهای منفی زیادی وجود دارد، اظهار کرد: زمانی فکر می‌کردیم که چقدر خوب میشود اگر رایزن فرهنگی هر دو کشور قوی‌تر از رایزن سیاسی، بازرگانی و امنیتی آن‌ها عمل کنند؛ چون اگر مردم دو کشور با هم آشنا نشوند تجارت ما هم به مشکل برمی‌خورد.
حریری درباره حمایت از فعالیت‌های فرهنگی میان دو کشور بیان کرد: در تدوین سند ۲۵ ساله ایران و چین تا جایی که نظر ما را خواستند همیشه روی روابط مردم با مردم و فعالیت‌های فرهنگی و هنری اصرار داشتیم. به عنوان تاجر و براساس تجربه می‌گویم که رابطه ایران و چین به نفع هر دو طرف است و هرقدر این روابط گسترش پیدا کند، منافع ملی ما هم بیشتر تأمین میشود.
«هنر چین از ۱۹۸۰» از جمله پنجره‌های گشوده میان ایران و چین است
حامد وفایی، استاد دانشگاه تهران و پژوهشگر مطالعات چین هم با بیان این‌که حوزه فرهنگ در ارتباطات دو کشور مهم است، اظهار کرد: انتشار این کتاب اقدامی مهم در زمینه ارتباط فرهنگی بین دو کشور است. امروز بحث رابطه با چین برای کشورها انتخاب نیست، بلکه ضرورتی استراتژیک است.
وفایی ادامه داد: ما با چین «پل»های تاریخی و فرهنگی زیادی داریم اما در روابط ما با هم از این پل‌ها استفاده نشده است. نقص در این زمینه به «پنجره»هایی بازمی‌گردد که برای شناخت بیشتر رو به کشور مقابل باز شود. پنجره‌های ما به چین از نگاه غربی‌ها باز میشود. این در حالی است که یکی از مهم‌ترین پنجره‌های رو به چین، پنجره فرهنگ و هنر است.
این استاد دانشگاه در ادامه دو نقد به کتاب وارد کرد و گفت: مقدمه کتاب خوب و کامل است که فان دی آن یکی از بزرگان معاصر هنر چین آن را نوشته است، من انتظار داشتم مترجم کتاب هم مقدمه‌ای برای آن می‌نوشت. مورد دوم هم جای خالی کاراکترها و نویسه‌های چینی در این کتاب است. وقتی ما کتاب جامعی از چین منتشر می‌کنیم، نمی‌توانیم این موضوع را نادیده بگیریم. به نظرم در تجدید چاپ این کتاب، خوب است کاراکترهای به زبان اصلی هم در آن ذکر شود.
چینی‌ها با نقاشی و ما با شعر به اعتلای فرهنگی رسیدیم
زهره هدایتی بیدهندی، مترجم کتاب «هنر چین از ۱۹۸۰» هم در این نشست گفت: این کتاب در سال ۲۰۱۵ در شش جلد به زبان انگلیسی چاپ شد و راهنمایی برای ترجمه به فارسی بود. ما به دلیل ملاحظات فرهنگی و مالی و اقتصادی مجبور بودیم کتاب را خلاصه و در دو جلد چاپ کنیم. با نگاهی به این مجموعه به عنوان کسی که تخصصی در زمینه هنر چین ندارم، کتاب برایم مانند نمایشگاهی سیار از هنری بود که آن را نمی‌شناختم. با این که می‌دانستم قرن‌ها و سده‌ها فرهنگ و هنر چین بر فرهنگ ایران تأثیرگذار بوده است.
او ادامه داد: این کتاب در دو جلد با دربرگیرندگی نمایش و تحلیل ۶۰۰ اثر منتشر شده است. ما سعی کردیم آثاری را انتخاب کنیم که مضامین و سبک‌های مختلف هنری را در خود بگنجاند. مشترکات این کتاب با جلد اصلی اشتراکات انسانی مانند تجربیات تلخ تاریخی و زندگی‌های روستایی و تجربیات زندگی روزمره چینی‌هاست که حس صمیمیت را ایجاد می‌کند.
این مترجم درباره تاثیر هنر غربی بر کار هنرمندان معاصر چین بیان کرد: وقتی کتاب را ورق می‌زنیم، متوجه می‌شویم که هنرمند معاصر چین بعد از سیاست‌های درهای باز و آشنا شدن با فرهنگ و تمدن غرب، فرهنگ و تمدن کهن خود را فراموش نکرده و از هنر غرب زمینه‌هایی را دریافت کرده است. ما با شعر و چینی‌ها با نقاشی به اعتلای فرهنگی رسیدند. چینی‌ها خط را به نقاشی منتقل کرده‌اند و آن‌چه را می‌اندیشند در خط نشان می‌دهند. نمونه مشابه این موضوع در زبان فارسی را در شعر می‌بینیم. هنرمند معاصر چینی در نقاشی آبرنگ، رنگ روغن، دیوارنگاری و سفالگری از اصل خود دور نشده است.
هدایتی در پایان بیان نکات خود خاطرنشان کرد: امیدوارم با ترجمه این کتاب فضایی برای هنرمندان ایرانی باز شود تا آن‌ها هم بیان هنری خود را با دیدن این آثار بسط دهند.
«هنر چین از ۱۹۸۰» برطرف‌کننده شناخت ناقص ما از هنر معاصر چین است
محمد دهقانی، نویسنده کتاب «یادداشت‌های پکن» نیز در آغاز سخن خود گفت: جای چنین کتابی درباره هنر معاصر چین خالی بود، زیرا تصور ما از هنر چین در حد خط‌نقاشی‌های سنتی این کشور است. متأسفانه همان‌طور که گفته شد ما با چین از زاویه دید غربی‌ها آشناییم.
این نویسنده و پژوهشگر درباره وجوه مشترک فرهنگ ایران و چین گفت: وجه شباهت فرهنگ قدیم ایران با سنت قدیم چین غذاخوردن است که در شاهنامه هم این امر ستایش شده است. مشترکات ما زیاد است اما متأسفانه کاری برای آن نکرده‌ایم. مردم ایران چین را فقط از روی محصولات صنعتی مدرن می‌شناسند.
دهقانی در پایان خاطرنشان کرد: بهتر است دولت‌ها پای خود را از فرهنگ عقب بکشند. متأسفانه رایزن‌های فرهنگی ما در چین مناسب عمل نمی‌کنند. دولت چین هم باید ارتباط خود را با ایران قوی‌تر کند، از چنین کارهایی حمایت مستقیم کند و در معرفی فرهنگ ایرانی به چینی‌ها تلاش بیشتری داشته باشد.
در پایان نشست نیز مراسم رونمایی از کتاب دوجلدی هنر چین از ۱۹۸۰ در مکان موزه و مرکز اسناد انتشارات علمی و فرهنگی با حضور حاضران برگزار شد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا