یک محوطه تاریخی از دل «جن‌دره‌ سی» بیرون آمد

به گزارش ایسنا، به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، شقایق هورشید – سرپرست هیئت باستان‌شناسی این محوطه‌ی تاریخی – با اعلام این خبر گفت: کاوش‌های نجات­بخشی حوضه­ آبگیر سد مراش شهرستان ماهنشان استان زنجان با مجوز پژوهشگاه با کاوش درمحوطه­ «مراش ۶» (محوطه­ جِن­‌دَرَه ­سی) به انجام رسید.

او با بیان اینکه بررسی و شناسایی حوضه­ ی آبگیر سد مراش با هدف نجات‌­بخشی، توسط لاله عبدی­‌کیا در سال ۱۳۹۳ انجام شده بود، افزود: در این بررسی مجموعاً ۱۶ اثر تاریخی و باستانی ادوار مختلف از پارینه سنگی میانی تا دوره­  اسلامی متآخر شناسایی و معرفی شد که محوطه­ مراش ۶ که در بین اهالی روستا و به واسطه­‌ی قرارگرفتن آن در ابتدای دره­­ جن­دره­ سی، با نام محوطه جن­دره­ سی شناخته می­ شود، حدوداً در ۵۰۰ متری جنوب ­غربی روستای مراش، یک کیلومتری ساختگاه سد و در دره­ رودخانه­ حلب قرار گرفته است.

هورشید با اشاره به این که با ساخت و آبگیری سد مراش این محوطه به طور کامل به زیر آب می‌رود، بیان کرد: محوطه­  مورد اشاره در بررسی سال ۱۳۹۳ با توجه به شواهد و یافته‌­های سطحی، گورستان عصرآهن معرفی شده است.

او با بیان این‌که این محوطه توسط قاچاقچیان اشیای عتیقه مورد حفاری‌های غیرمجاز قرار گرفته و در سطح آن چندین گودال و قطعات سنگ پراکنده شبیه بقایای گور مشاهده می‌­شود، افزود:  به علت  قرار گرفتن  در تراز آبگیری سد مراش و خطر نابودی آن، موقعیت و دسترسی بهتر به محوطه خصوصاً در شرایط سخت منطقه و همچنین بودجه محدود گروه، برای کاوش نجات­بخشی پیشنهاد شد.

سرپرست هیئت باستان شناسی با تاکید بر این‌که گروه کاوش به واسطه­‌ی اطلاعات بررسی سال۱۳۹۳ و همچنین مشاهدات سطحی، کار را با ایجاد ترانشه­­ گسترده­ای با ابعاد ۱۰×۱۵ متر در راستای شمال­جنوب و به منظور دستیابی به ساختارهای گورها آغاز  کرد، ادامه داد: با ادامه­  کاوش مشخص شد که هیچ گونه گور یا تدفینی در محدوده  محوطه وجود ندارد، اما به تدریج ساختارهای معماری نمایان و امتداد ساختارها با الحاق ترانشه­های دیگری پیگری شد.

به گفته این باستان‌شناس، ساختارها و بقایای معماری شامل دیواره­ های ساخته شده از مصالح قلوه سنگ‌های رودخانه‌ای و ملات گل، یک کف سنگ فرش و دو اجاق هستند و در مجموع سه فضای معماری در راستای تقریبی شرقی- غربی نمایان شد.

او با تاکید بر این‌که در جریان کاوش تعداد زیادی تکه‌­های سفال که بعضاً دودزده (تکه سفال‌های آشپزخانه‌­ای) و مربوط به استفاده روزمره توسط ساکنان آن دوره بوده بدست آمد، گفت: علاوه بر این‌که تعداد زیادی قطعات استخوان و دندان‌های جانوری که احتمالاً متعلق به حیوانات اهلی بوده به دست آمد که مورد مصرف روزانه ساکنان بوده، از اشیای به دست آمده دیگر می‌­توان به مشته­  سنگی و سنگ ساب اشاره کرد که تماماً پس از مستندنگاری به امین اموال استان زنجان تحویل داده شد.

هورشید ادامه داد: با توجه به آثار و شواهد بدست آمده به نظر می­رسد محوطه استقراری آشکار شده متعلق به دوره  تاریخی (اشکانی، ساسانی) است که در آینده با انجام آزمایش ترمولومینسانس می ­توان به اطمینان بیشتر دست یافت.

انتهای پیام